Column: Koe Loe Yoek in Kralingen

 

Er zijn er nog een dikke duizend in Nederland, zo hoorde ik onlangs op de radio. Het aantal neemt in rap tempo af. Maar gelukkig heeft een liefhebber, ja Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers, ze allemaal(!) op de plaat gezet. Iedereen kent er wel een paar, je ziet ze in elk willekeurig dorp al van verre. De lokale Chinees, een romantische combi van rood en goud, met hier en daar een geile draak of karper. Je kunt ze zo uittekenen, rieten kalenders, een kingsize aquarium en niet te vergeten het tikkie mysterieuze luikje naar de keuken. Vergane glorie vaak, de verf bladdert van de gevel en de je struikelt in de keuken over de containers olie. Maar dat kijkje achter de schermen kun je meestal vergeten, niets zo gesloten als de keuken van de wijkChinees.

Een stukje cultureel erfgoed, dat kun je toch wel stellen en laat dat nu net een belangrijk bruggetje zijn naar onze trots van Kralingen. Ook een vaste stek voor vele liefhebbers in het weekend en dat moet nog jaren zo blijven. Volgend seizoen staat er een nieuwe chef in de keuken, maar die moet toch vooral niet gaan lopen te kloten met de menukaart. Het zou op z’n zachtst gezegd erg vervelend zijn als de babi pangang, nummertje 33, omgeruild wordt voor een vega gerecht met vergeten groente. Nee dan duizend maal liever een krokant bakkie buikspek uit de keuken van een onverstaanbare wokChinees.

Stilstand is ook vooruitgang, laat je niks anders wijsmaken. De moraal van dit verhaal wordt langzaam duidelijk, Excelsior moet ook vooral niet al te fors van de huidige koers afwijken. Nieuwe spelers gaan weer komen en de goudzoekers gaan hun geluk ongetwijfeld elders beproeven deze zomer. Dat is dan maar zo, een jaarlijks terugkerend fenomeen op Woudestein, een zuur gevolg van ons eigen succesrecept. Het is nog angstvallig stil vanuit de kantoren, maar ze weten vast wel dat we ook volgende seizoen graag weer aan het linkerrijtje willen snuffelen? Een lange neus trekken naar de Spangenaren! We willen dromen van Europees voetbal, gewoon omdat het kan. Geen idee wat we daar dan vervolgens te zoeken hebben, maar de illusie alleen is al zo fijn.

Natuurlijk moet je streven naar groei en ambitie, maar wel met behoud van het eigen karakter en traditie. Nu maar hopen dat ze meelezen, de heren beleidsbepalers. Na de zomer weten we meer, misschien heeft onze IJslandse keepert dan wel de show gestolen op het WK. Misschien staan we volgend seizoen op de banken voor een Afrikaanse huurling van het meest exotische soort. Met een beetje mazzel komt er een Super Mario voor de steekballen van onze eigen Luigi. We blikken graag weer vooruit naar een nieuw fris seizoen, even de zomer uitzitten en dan mogen we weer. Het is nog weliswaar vroeg in mei, maar toch alvast een fijne vakantie en… iemand ‘sambal bij’?

Met sportieve groet, Hansie Hansie