Column: Kolonel van Kralingen
De kogel is door de spreekwoordelijke kerk. Een potje of acht voor het einde zijn we zo goed als veilig en is aan de meeste doelstellingen boven verwachting voldaan. De keurige twaalfde plek van vorig seizoen ligt nog steeds in het verschiet, maar de geest is al vroeg uit de fles. Toch is het bijzonder knap, je ziet wel aan die tobbers uit Zuid hoe moeilijk het is om twee jaar op rij iets fatsoenlijks op de mat te leggen. Om over die tobbers uit West maar te zwijgen, die krijgen nog geen twee helften op rij de handen op elkaar en spelen als ze pech hebben volgend jaar gewoon tegen de schapenkoppen.
De handdoek is geworpen door de trainer, die verlaat de club deze zomer door de voordeur en geef ‘m eens ongelijk. Met een smalle selectie en weinig budget heeft ‘ie er toch maar mooi een solide ploeg van gesmeed. Geen enkele uitblinker is er op het veld te bespeuren, het is soms zelfs een tikkeltje saai, maar de resultaten van het collectief mogen er zijn. De Kolonel van Kralingen staat langs de kant en verdient dan ook alle credits voor deze jaargang. Het gras buiten Woudestein is behoorlijk veel groener, dus de logica van een transfer snapt iedereen. Tel daar de beperkte houdbaarheid van een trainer bij op en we kunnen niet anders dan de man volkomen gelijk geven. Na een kort maar fijn huwelijk van twee heerlijke jaren elkaar een hand geven en vervolgens ieder je eigen weg gaan, ik denk dat menig supporter er jaloers op zou zijn.
Het is te hopen dat de lijn van deze jaren kan worden doorgetrokken. Succes went, maar is nooit vanzelfsprekend. Niemand is groter dan de club, maar het was zo’n lekker vertrouwd en rustgevend beeld. De Kolonel trok wekelijks ten strijde met wat soms leek op een Vreemdelingenlegioen, de rest is geschiedenis. Ook na Mitchell komt vast en zeker weer zonneschijn, vooral geen rare fratsen nu maar juist doorgaan op deze lijn. De zoektocht naar een waardige opvolger wordt nog een hele kluif, hetzelfde geldt voor de scouts die speuren naar talent en versterkingen. Want we moeten vooral niet achterover leunen en mijmeren, maar juist doorpakken nu alle lichten op groen staan.
Enfin, er is weinig gal te spuwen, zelfs niet voor een zure columnist, dus laten we dat voor de verandering maar eens achterwege. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. De zaak hoeft niet zo nodig op scherp, de donderpreken kunnen verstommen en we tellen onze zegeningen. Mitchell bedankt, de bloemen en de zoen van de voorzitter komen zeker nog jouw kant op. Koning, Keizer, Kolonel, we gaan ‘m nog missen, dat dan weer wel.
Met sportieve groet, Hansie Hansie
