Al deze iconen ademen Excelsior

28 februari 2019

Sinds de oprichting van het betaalde voetbal – 65 jaar terug – hebben veel spelers het roodzwarte shirt mogen dragen. Heel veel spelers. Te veel om op te noemen, maar ook te veel om te onthouden én te herinneren.

Heb je inspiratie nodig, of wil je herinneringen opdoen, nu je kan stemmen op de beste Excelsior speler ooit? Blader dan eens door de blogs ter ere van het 115-jarig bestaan van Excelsior, waar veel spelers worden uitgelicht. Of wat dacht je van één van deze helden?

Heimen Lagerwaard
Heimen Lagerwaard speelde tussen 1950 en 1963 258 wedstrijden voor het eerste elftal van Excelsior. Plus één interland in Oranje, op 27 september 1953, als invaller twintig minuten in de met 4-0 verloren oefenwedstrijd tegen Noorwegen. Lagerwaard begon als linksachter, maar werd stopperspil. Hij kreeg de bijnamen ‘Ooievaar van Excelsior’ en ‘De man met de uitschuifbare benen’. Zijn spelinzicht en traptechniek maakten van hem een heel belangrijke speler. Zijn liefde voor voetbal kostte hem zelfs een keer bijna zijn baan, toen hij werd opgeroepen voor het Nederlands B-elftal en niet weg mocht van zijn baas, maar toch ging. Lagerwaard, die als selectiespeler nooit voor een andere club dan Excelsior speelde, overleed in 2006 op 77-jarige leeftijd. Lees hier meer over Lagerwaard.

Sjaak Roggeveen
Hoewel zijn winkel in huishoudelijke artikelen voor Sjaak Roggeveen belangrijker was dan zijn voetbalcarrière, speelde hij van 1972 tot 1979 227 wedstrijden voor Excelsior. Dat moest ook wel, want in zijn tijd kon je niet rondkomen als voetballer van Excelsior. Roggeveen was altijd een spits, maar werd na een blessure plots ingezet als libero – een opkomende centrale verdediger. Hij bleef scoren: in zijn laatste seizoen, waarin Excelsior kampioen werd, werd hij ‘gewoon’ topscorer van Excelsior. Na het kampioenschap hing Roggeveen zijn voetbalschoenen aan de wilgen, maar hij heeft Excelsior nooit losgelaten – hij was er nog bestuurslid, scout, en speler in het veteranenteam. Nog altijd is Sjakie op de tribune te vinden. Lees hier meer over Sjaak Roggeveen.

Frans Struis
Frans Struis was vooral bekend vanwege zijn snor, die hij nog altijd heeft. Maar tussen 1975 en 1984 maakte hij ook indruk als voetballer van Excelsior. Vanaf het middenveld was hij een spelbepalende speler, die met zijn fabelachtige traptechniek de lijnen uitzette. Vrijwel iedere pass die hij verstuurde kwam op maat aan. Intussen werkte hij als controleur in de haven, fullprofs bestonden nog niet bij Excelsior. Struis degradeerde twee keer met Excelsior, maar promoveerde even vaak. Hij was een belangrijke pion in het kampioensteam van 1979, nadat hij een seizoen was uitgeschakeld vanwege een beenbreuk. Lees hier meer over Frans Struis.

Aad Leenheer
Als er iemand Excelsior ademt, is het Aad Leenheer. De verdediger streek in 1980 neer in Kralingen, en ging er pas in 1993 weg – toen hij ruim 300 wedstrijden later een punt achter zijn carrière zette. Nog altijd is Leenheer wekelijks op de tribune te vinden. Leenheer was er dus bij toen Excelsior tussen 1982 en 1987 zijn meest succesvolle periode ooit beleefde, en toen Excelsior in 1984 Feyenoord uit het bekertoernooi knikkerde. Maar misschien nog meer betekenisvol: ook toen het daarna bergafwaarts ging, bleef Leenheer Excelsior trouw. Tot op de dag van vandaag.

Ton Pattinama
Ton Pattinama was al vanaf zijn zesde lid van Excelsior, vanaf zijn zeventiende werd hij eerste elftalspeler. Hij zou Excelsior lang trouw blijven. Van 1975 tot 1984 droeg hij het roodzwarte shirt, waarna hij ruim 150 wedstrijden gespeeld te hebben naar FC Den Bosch vertrok. Pattinama was een keiharde verdediger, telkens op zoek naar het randje – soms daaroverheen. Hij was populair in Kralingen, vooral als nuttige teamspeler die anderen beter liet voetballen. Aan het begin van zijn carrière degradeerde Pattinama met Excelsior, maar hij verliet Kralingen midden in de gloriejaren.

Henk van Goozen
Henk ‘de Braziliaan’ van Goozen speelde tussen 1981 en 1989 260 wedstrijden voor Excelsior. Hij was erbij in alle vijf de gloriejaren tussen 1982 en 1987. Geen speler van Excelsior scoorde vaker in de eredivisie dan Van Goozen – met 35 doelpunten is hij recordhouder. En dat terwijl hij eigenlijk een middenvelder was, maar uit nood weleens in de spits speelde. Ook Van Goozen was semiprof, daarnaast werkte hij in de haven bij het bedrijf van de schoonvader van Nico Jalink. In 1989 vertrok Van Goozen naar Heracles Almelo, dat hem naar verluidt voor 180.000 gulden overnam. Lees hier meer over Henk van Goozen.

David Connolly
David Connolly was in 1999 de bestverdienende speler van Nederland, maar speelde in de eerste divisie bij Excelsior. De Iers international werd door Feyenoord twee seizoenen in Kralingen gestald. In 48 wedstrijden maakte hij liefst 42 doelpunten voor Excelsior; in 2000 werd hij met 29 doelpunten topscorer van de eerste divisie. Connolly was veel te goed voor de eerste divisie. Hij moest wennen aan het idee dat hij van Feyenoord naar Excelsior ging, maar keerde een seizoen later zelfs terug in Kralingen. Connolly zei liever bij een club te spelen waar hij wordt gewaardeerd. Lees hier meer over David Connolly.

Luigi Bruins
Eind februari speelde Luigi Bruins zijn 200ste wedstrijd voor Excelsior. Het behoeft geen betoog hoe belangrijk Bruins nog altijd is voor Excelsior. De middenvelder is bezig aan zijn derde – en langste – periode in Kralingen, en is een kind van de club. Hij doorliep de jeugdopleiding in Kralingen, debuteerde er, en werd geselecteerd voor Jong Oranje. Via Feyenoord, Red Bull Salzburg en OGC Nice kwam hij in 2014 – na een eerdere korte terugkeer in 2012 – definitief terug in Kralingen. Hij verlengde zijn contract al drie keer, en is sinds kort jeugdtrainer van Excelsior onder 13. Luigi en Excelsior zijn onafscheidelijk.