Column: Klungelen in Kralingen

Geklungel, gelummel, geklootviool. Om de off-day in Eindhoven te beschrijven, heb je nog geen halve zin nodig. De samenvatting liet slechts 1 ploeg in beeld, de onze was slechts figurant van zeer bedenkelijk niveau en kwam alleen in beeld vanwege gestoethaspel achterin. Hotseknotsbegonia, daar lag weer een bal achter de eigen doelman. Comedy Capers. Wat een pisbakkenpot, niks ging goed, maar dat kan altijd een keer gebeuren denk je dan. Maar toon dan in ieder geval ballen en inzet en laat je niet als makke schaapjes naar de grillroom sturen. Geen schot op doel, geen sliding gezien, alle broekjes konden weer schoon in de tas. Strijden en Winnen was werkelijk nergens in terug te zien, het leek meer op Schamen en Wenen. Zes koek nul en daar was niets op af te dingen. Dat mag gewoon niet, nooit, uitroepteken. Hulde voor hen in het uitvak, op de vrijdagavond al het hele weekend naar de tering. En dan moet je nog naar huis, in die grafbus van Ringelberg met zo’n chauffeur met een gereformeerde muil die er ook niets aan kon doen. Tenminste, niet aan de uitslag en de wanvertoning. De balletjes van Harry gingen tevergeefs rond, de muziek stond uit, op verzoek. De A58 leek oneindig te duren.

Deze 25e column had een vrij hoog hosanna gehalte moeten krijgen, maar als je dan net voor de deadline zo’n pot voor je kiezen krijgt, wat moet je dan? Dan zit je te kijken als een aap in een sigarenwinkel, ja daar is ‘ie weer, te vloeken binnensmonds. Ja hoor, die gasten op het veld de kantjes eraf lopen, en ik het vuur uit de sloffen tikken voor de roodzwarte Strijdkreet zeker? Dacht het effe van niet. Alleen al in de titel van het clubblad van het Leger des Heils zit al meer passie en strijd dan in onze hele ploeg. Ik doneer de laatste alinea dan ook met alle liefde aan hen die het nodig hebben. Want op deze plaats, op dit moment, past alleen een oorverdovende stilte. Laat ze de kolere krijgen!

Met sportieve groet,
Hansie Hansie

Foto: Sander Wesdijk