Excelsior slaat nu zélf toe in de slotfase

Terwijl we keken naar een bijzonder slaapverwekkend niveau van beide kanten, tikte de klok in Volendam tergend langzaam verder. Toch werd het in Volendam een avond om niet snel te vergeten. Niemeijer schudde ons ineens wakker en Wieffer ging vanaf eigen helft op avontuur. FC Volendam – Excelsior: 0-2. Jawel, eindelijk was de slotfase eens voor Excelsior. En nog belangrijker: eindelijk weer een klasse resultaat tegen een tegenstander van formaat.

Dijkhuizen had nogal gepuzzeld en startte met een 3-5-2-opstelling. Matthys, Wieffer en Aberkane vormden de verdediging; Fischer was zijn basisplek kwijt. Horemans schoof door naar het vijfmans middenveld, waar ook Baas weer eens in de basis startte. Onder meer Meijer en Seys ontbraken. Ook voor FC Volendam, dat deze week topscorer Doodeman zag vertrekken, was het puzzelen door veel afwezige spelers.

Dooien en vriezen
“Het kan bij ons in één wedstrijd dooien en vriezen”, zei Dijkhuizen vooraf. Het duurde dan ook niet lang voordat Excelsior vooral met vijf man moest verdedigen, terwijl de openingsfase toch echt voor Excelsior was. Een doemscenario dreigde toen Aberkane na een minuut of tien behoorlijk wat risico nam. Na een foute terugspeelbal van Zwarts tikte hij de doorgebroken Antonucci aan, maar volgens de scheidsrechter gelukkig onvoldoende voor een (rode) kaart en strafschop.

Nadat Excelsior onder meer werd gespaard toen het met elf man in de zestien bij een corner toch nog een oranje shirt over het hoofd zag, luidde een verre zwabberbal van Mendes Moreira halverwege de eerste helft weer een fase in waarin Excelsior de bovenliggende partij was. Het spel ging daarna op en neer, maar beide ploegen hadden de nodige moeite om de oranje en groene shirts uit elkaar te halen. De bal werd in 99 procent van de gevallen alweer ingeleverd voordat een van de twee gevaarlijk kon worden. Ondanks en ook juist weer door dat steeds meer belabberde spel gingen we met 0-0 de rust in.

Lange blessurebehandeling
De tweede helft begon net zo bloedeloos als de eerste eindigde, maar dan wel met een boel meer Volendams balbezit. Bloed was er wel in de 53ste minuut door een wondje boven het oog van Damen na een botsing met Aberkane. De onderbreking van bijna vijf minuten deed de wedstrijd geen goed. Wat volgde was een bijzonder lange slaapwekkende fase.

Pas halverwege het tweede bedrijf zagen we weer een paar kansen, maar het bleef vooral beperkt tot wat ballen over en weer in de buurt van de middenlijn. Als een ploeg al de aanval zocht, was het vooral FC Volendam, maar toch was het Excelsior dat in de 82ste minuut de leiding nam. Een goede aanval belandde via Ormonde-Ottewill, koud in het veld, bij een vrijstaande Niemeijer: 0-1.

Wieffer op avontuur
Terwijl je een slotoffensief zou verwachten van Volendam, bleek het tegendeel waar. Omarsson, tachtig minuten lang onzichtbaar, kreeg het in de slotfase ineens in de heupen. Hij stelde Zwarts kort voor de acht minuten blessuretijd aanbrak in staat de wedstrijd op slot te gooien, maar die verzuimde dat in tweevoud. Omarsson was in die lange blessuretijd ook zelf nog dichtbij, maar mikte naast.

Wieffer gooide de wedstrijd in de 97ste minuut wél op slot. En hoe. Hij kwam net iets buiten het eigen strafschopgebied aan de bal en ging er vrolijk mee op pad. Hij eindigde oog in oog met de doelman en tikte de bal tegen de touwen. Het zat allemaal eens mee in de slotfase, waarin Excelsior zich naar een klasse prestatie knokte. Drie punten in Volendam!

Dinsdag wacht met Vitesse een tegenstander van een heel ander kaliber, maar er is weer wat vertrouwen getankt en het blijft bekervoetbal…

FC Volendam – Excelsior: 0-2 (0-0)
0-1 Reuven Niemeijer (82.)
0-2 Mats Wieffer (90+7.)

Gele kaart: Reuven Niemeijer, Julian Baas (Excelsior)

Scheidsrechter: Luca Cantineau
Toeschouwers: 0

Opstelling Excelsior: Alessandro Damen, Siebe Horemans, Hervé Matthys, Abdallah Aberkane, Mats Wieffer, Luigi Bruins, Reuven Niemeijer, Julian Baas (81. Brandon Ormonde-Ottewill), Elías Már Ómarsson, Joël Zwarts, Ahmad Mendes Moreira (81. Mitchell van Rooijen)

Foto’s: Sander Wesdijk